صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۵۵۵: چند بر کوردلان جلوه دهم معنی را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چند بر کوردلان جلوه دهم معنی را؟ پیش دجال کشم مایده عیسی را در دیاری که ز ارباب تمیزست ز کام غنچه آن به که کند مهر، لب دعوی را سوزنی گر نکشد سرمه بینش در چشم نتوان عیب نمودن نفس عیسی را خصم انگشت چرا بر سخن من ننهد؟ بر سر چوب بود حس بصر، اعمی را هر که با خود دو گواه از رگ گردن دارد می برد پیش، دو صد دعوی بی معنی را نتوان بر سخن روشن من پرده کشید چه غم از موجه نیل است کف موسی را؟ صائب از تیرگی بخت سخن شکوه مکن کز سیه خانه گزیری نبود لیلی را صائب تبریزی