صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۵۴۹: غم مردن نبود جان غم اندوخته را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غم مردن نبود جان غم اندوخته را نیست از برق خطر مزرعه سوخته را خامسوزان هوس، لایق این داغ نیند جز به عشاق منما آن رخ افروخته را دعوی سوختگی پیش من ای لاله مکن می شناسد دل من بوی دل سوخته را شعله در سوختن از زمزمه ای خالی نیست مطرب از خانه بود عاشق دلسوخته را حسن از عاشق محجوب نگردد غافل طعمه از دست بود باز نظر دوخته را چه قدر راه به تقلید توان پیمودن؟ رشته کوتاه بود مرغ نوآموخته را برق در خرمن ارباب محبت افتد صائب از دل چو برآرد نفس سوخته را صائب تبریزی