صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۵۳۵: می کند گرم طلب شعله آواز مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می کند گرم طلب شعله آواز مرا می شود زمزمه بال و پر پرواز مرا سرمه خامشی من بود از تنهایی می شود ناله دو بالا ز هم آواز مرا آنقدر تنگدل از نقش پر و بال خودم که مه عید بود چنگل شهباز مرا می کند مست مرا ناله مرغان چمن بود از نغمه رنگین می شیراز مرا منم آن دایره بی سر و پا چون گردون که خبر نیست ز انجام و ز آغاز مرا نتراود ز لبم چون لب پیمانه سخن نشود بی خبری پرده در راز مرا بار منت به دل روشن شمع است گران بیشتر دست حمایت گزد از گاز مرا زده ام مهر خموشی به لب خود صائب نیست پروا ز سخن چینی غماز مرا صائب تبریزی