صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۵۲۶: آنچنان عشق تو بدخوی برآورد مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنچنان عشق تو بدخوی برآورد مرا که تسلی به دو عالم نتوان کرد مرا منم آن داغ که از صبح ازل پرورده است در سراپرده دل، عشق جوانمرد مرا تلخی مرگ به کامم می لب شیرین است بس که کرده است جهان حادثه پرورد مرا نیست اندیشه ام از خواب عدم، می ترسم که فراموش شود چاشنی درد مرا عرق غیرت پیشانی خورشیدم من نفس صبح قیامت نکند سرد مرا در بیابان توکل منم آن خار یتیم که به صد خون جگر آبله پرورد مرا گر چو خورشید به خود تیغ زنم معذورم طرفی نیست درین عالم نامرد مرا گل نچیدم به امید ثمر از یار و فلک بازیی کرد که از هر دو برآورد مرا بود هر ذره من در کف بادی صائب سالها گشت فلک تا به هم آورد مرا صائب تبریزی