صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۵۱۷: نوخطی سلسله جنبان جنون است مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نوخطی سلسله جنبان جنون است مرا سبزه نیمرسی تشنه خون است مرا چشم بدبین به خط پشت لب او مرساد! که به آن تنگ دهن راهنمون است مرا از دل سوخته خونم به چکیدن نرسد کاسه هر چند که چون لاله نگون است مرا بود اگر قافله سالار غزالان مجنون این زمان توشه کش دشت جنون است مرا گر کنی خون به دل من همه عمر کم است تیغ مژگان تو گر تشنه خون است مرا بس که خون در دل ازین دوست نمایان دارم دیدن دشمن خونخوار، شگون است مرا به زبان گر نکنم شکر ترا، معذورم بار احسان تو از برگ فزون است مرا نکنم با گل بی خار، مبدل صائب خارخاری که ازان گل به درون است مرا صائب تبریزی