صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۵۰۵: ما که در خم ننمودیم فلاطون خود را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما که در خم ننمودیم فلاطون خود را صاف سازیم درین صومعه ها چون خود را؟ باده از خم به چهل روز به مینا آید ما به یک جوش رساندیم به گردون خود را هیچ بر جای نماند از دل ما چون مرکز تا فکندیم ازین دایره بیرون خود را از کشاکش نشود رشته جان فارغبال تا نپیچیم بر آن قامت موزون خود را کوه غم در دل سودازده ما صائب بیش از آن است که سنجیم به مجنون خود را صائب تبریزی