صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۴۹۰: خون ما گر سبب چهره آل است ترا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خون ما گر سبب چهره آل است ترا در قدح ریز که چون شیر حلال است ترا بر مدار از سر ما سایه که چون مهر بلند سایه چون کم شود، آغاز زوال است ترا خاک در دیده آیینه خودبینی زن تا بدانی که چه مقدار جمال است ترا جوهر از صافی آیینه حجاب تو شده است ای که از حسن، نظر بر خط و خال است ترا بی زبانی نکند آب گهر را خس پوش می شود ظاهر اگر زان که کمال است ترا خم چوگان ترا گوی سعادت نقدست سر اندیشه اگر در ته بال است ترا نیست جز خشم و تو از جهل برون می فکنی لقمه تلخ نمایی که حلال است ترا چون لب کاسه دریوزه ز کوته نظری حاصل از نطق همین حرف سؤال است ترا از تواضع قد خم گشته خود راست کنی گر تمنای تمامی چو هلال است ترا در گذر صائب از اسباب، کز این عبرتگاه هر چه با خود نتوان برد، وبال است ترا صائب تبریزی