صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۴۷۷: صاف گشتن ز خودی باده ناب است اینجا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صاف گشتن ز خودی باده ناب است اینجا دست شستن ز جهان عالم آب است اینجا همه از درد طلب نعل در آتش دارند کوه چون ریگ روان پا به رکاب است اینجا نیست زان گوهر نایاب کسی را خبری چشم غواص تهی تر ز حباب است اینجا وصل، از حیرت سرشار، جدایی شده است در دل بحر، گهر طالب آب است اینجا فارغ از گردش چرخند ز خود بی خبران موج شمشیر حوادث رگ خواب است اینجا در ته گرد یتیمی گهری پنهان هست پرده گنج بود هر که خراب است اینجا هر چه از عمر به غفلت گذرد عمر مدان کز نفس آنچه شمرده است حساب است اینجا می شود دشمن سرکش به تحمل مغلوب خاک در کشتن آتش به از آب است اینجا ناز دولت نکشند اهل قناعت صائب کمر و تاج کم از موج و حباب است اینجا صائب تبریزی