صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۴۲۹: اگر چه رنگ آن گل می برد از کار گلچین را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر چه رنگ آن گل می برد از کار گلچین را همان از شوخی بو می کند بیدار گلچین را به روی غیر می خندد نگار من، نمی داند که رغبت می فزاید از گل بی خار گلچین را هوس را در حریم حسن رو دادن به آن ماند که خار از دست بیرون آورد گلزار گلچین را مرا از روی شرم آلود او روشن شد این معنی که خواهد دید آن گل پشت سر بسیار گلچین را ز قرب بوالهوس در آتشم، با آن که می دانم که خواهد سوختن آن آتشین رخسار گلچین را جگر را در ذوق داغش کرد گرم عشقبازی ها به گلشن می دواند گرمی بازار گلچین را ز قرب بوالهوس صد خار دارم در جگر صائب چسان بلبل تواند دید در گلزار گلچین را؟ صائب تبریزی