صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۹۸: به وحدت می توان کردن سبک غم های عالم را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به وحدت می توان کردن سبک غم های عالم را که تنهایی یکی سازد مصیبت های عالم را ندارد حاصلی جز گرد کلفت خاک بی حاصل بگردی چند چون خورشید سر تا پای عالم را؟ ز عقل مصلحت بین بیشتر مغزم پریشان شد مگر عشق از سرم بیرون برد سودای عالم را گرانباری زبان خار را سنگ فسان سازد به پای گرمرو بی خار کن صحرای عالم را به حلوا تلخی ماتم ز دل بیرون نمی آید چسان شیرین کنم بر خویش تلخی های عالم را؟ خس و خاشاک پیش سیل بی پروا نمی گیرد که بال و پر شود زخم زبان رسوای عالم را نهنگی می شود هر موجه ای صائب ز بی تابی نباشد جز تحمل لنگری دریای عالم را صائب تبریزی