صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۸۷: به دنیای دنی بگذار جسم پای در گل را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به دنیای دنی بگذار جسم پای در گل را که نتوان راست گردانیدن این دیوار مایل را مده در عالم پرشور دامان رضا از کف که ساحل می کند تسلیم این دریای هایل را مشو در خاکدان عالم از یاد خدا غافل که نور ذکر، گوهر می کند این مهره گل را تن بی معرفت نگذاشت دل را سر برون آرد زمین شور در خود محو سازد تخم قابل را نگردد باعث آسودگی نزدیکی دریا زبان شکوه از خاشاک بسیارست ساحل را بلا بر اهل غفلت از در و دیوار می بارد ز هر خاری خطر چون تیر باشد صید غافل را چه داند پیکر افسرده قدر روح را صائب؟ ز لیلی بهره ای غیر از گرانی نیست محمل را صائب تبریزی