صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۶۶: نسوزد دل به آه گرم من چرخ بد اختر را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نسوزد دل به آه گرم من چرخ بد اختر را ز دود تلخ پروا نیست چشم سخت مجمر را منم کز تیره بختی ها ندارم صبح امیدی وگرنه در سواد دل بهاری هست عنبر را به حرف و صوت مهر خامشی را بر مدار از لب سپر داری کن از تاراج مور این تنگ شکر را دل قانع ز احسان کریمان است مستغنی به آب تلخ دریا احتیاجی نیست گوهر را نسوزد پرده شرم و حیا را باده روشن ز آتش نیست پروایی پر و بال سمندر را ز آب زندگی آیینه هم زنگار می گیرد بود ظلمت نصیب از چشمه حیوان سکندر را گران بر خاطر آزادمردان نیست کوه غم ز بار دل نمی گردد دو تا قامت صنوبر را صائب تبریزی