صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۵۹: مزن بر سنگ پیش سخت رویان گوهر خود را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مزن بر سنگ پیش سخت رویان گوهر خود را به هر آیینه تاریک منما جوهر خود را تو ای پروانه عاجز، تلاش قرب آتش کن که من از گرمی پرواز می سوزم پر خود را ازان خورشید بر گرد جهان سرگشته می گردد که بر فتراک صاحب دولتی بندد سر خود را کسی تا چند پنهان چون زره زیر قبا دارد ز بیم تیر باران حسودان جوهر خود را؟ نیم مجنون اگر در دامن گردون نیندازم نهد گر بر سرم خورشید تابان افسر خود را نیامد مهر تابان بر سر بالین من صائب به خون رنگین نکردم تا چو شبنم بستر خود را صائب تبریزی