صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۵۵: مهیا شو دلا در عشق انواع ملامت را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مهیا شو دلا در عشق انواع ملامت را که سنگ کم نمی باشد ترازوی قیامت را ازان پیوسته دارم بر جگر دندان نومیدی که کافی نیست پشت دست من زخم ندامت را چو خورشیدست پیدا راز عشق از سینه عاشق نباشد نامه پیچیده، صحرای قیامت را در آن گلشن که عمر باغبان از گل بود کمتر زهی غافل که ریزد بر زمین رنگ اقامت را نشان عشق را بگذار چون آتش به حال خود که رسوایی شود از پوشش افزون این علامت را کمان می کرد طوق قمریان را قد چون تیرش اگر می دید سرو بوستان آن سرو قامت را به نخل بارور سنگ از در و دیوار می بارد اگر اهل دلی، آماده شو صائب ملامت را صائب تبریزی