صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۴۴: ز بت چون پاک سازد بت شکن بتخانه ما را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز بت چون پاک سازد بت شکن بتخانه ما را؟ که می روید بت از دیوار و در کاشانه ما را چنین گر عشق در دل می دواند ناخن کاوش به آب زندگانی می رساند خانه ما را فروغش دیده جوهرشناسان را کند دریا صدف بیرون دهد گر گوهر یکدانه ما را نگردد چون قفس بر بلبل مغرور ما زندان؟ کند صیاد تا کی فکر آب و دانه ما را؟ گرانخوابی ز تار و پود مخمل می برد بیرون الهی هیچ گوشی نشنود افسانه ما را! به از فانوس باشد سایه دست هواداران مسوز ای شمع بی پروا، پر پروانه ما را ز شوق جلوه مستانه ات شد ملک دل ویران به گرد دامنی تعمیر کن ویرانه ما را گر از خلوت ز ناز و سرکشی بیرون نمی آیی به سنگی یاد کن ای سنگدل دیوانه ما را که می افتد به فکر ما درین خاک فراموشان؟ مگر زنگار نسیان سبز سازد دانه ما را غزالی را که ما داریم در مد نظر صائب صفیر نی شمارد نعره شیرانه ما را صائب تبریزی