صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۴۲: خدایا درپذیر این نعره مستانه ما را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خدایا درپذیر این نعره مستانه ما را مکن نومید از حسن قبول افسانه ما را در آن صحرا که چون برگ خزان انجمن فرو ریزد به آب روی رحمت سبز گردان دانه ما را زمین مرده احیا کردن آیین کرم باشد چراغان کن به داغ خود دل دیوانه ما را تو کز خون شیر و نوش از نیش و گل از خار می سازی به چشم خلق شیرین ساز تلخ افسانه ما را اگر چه بحر رحمت بی نیازست از حباب ما به باد آستین مشکن دل پیمانه ما را در آن شورش که نه گردون کف خاکستری گردد ز برق بی نیازی حفظ کن کاشانه ما را ز بیم گفتگوی حشر فارغ دار دل صائب شفاعت می کند عشقش دل دیوانه ما را صائب تبریزی