صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۰۷: سر نمی پیچند از تیغ اجل دیوانه ها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سر نمی پیچند از تیغ اجل دیوانه ها گوش بر آواز سیلابند این ویرانه ها از نفس افتاد موج و بحر از شورش نشست همچنان زنجیر می خایند این دیوانه ها نعمت دنیای دون پرور به استحقاق نیست صاحب گنجند اینجا بیشتر ویرانه ها هر که بر داغ حوادث همچو مردان صبر کرد خورد آب زندگی زین آتشین پیمانه ها تا نریزی روزگاری آب بر دست سبو همچو جام می نگردی محرم میخانه ها دیده مورست صحرا چون لطیف افتاد حسن در دل هر ذره دارد مهر وحدت خانه ها تا مباد آگاه از ذوق گرفتاری شوند می کنم آزاد طفلان را ز مکتب خانه ها گر شهیدان را زیارت می کنی وقت است وقت خاک را برداشت از جا جنبش این دانه ها نیست در طینت جدایی عاشق و معشوق را شمع بتوان ریخت از خاکستر پروانه ها هر چه گویند آشنایان سخن، منت به جان! نیستم من مرد تحسین سخن بیگانه ها خال را در دلربایی نسبتی با زلف نیست داغ دارد دام را گیرایی این دانه ها نیست صائب ملک تنگ بی غمی جای دو شاه زین سبب طفلان جدل دارند با دیوانه ها صائب تبریزی