صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۲۷۹: گر به ظاهر چون لب پیمانه خاموشیم ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر به ظاهر چون لب پیمانه خاموشیم ما از ته دل چون خم سربسته در جوشیم ما گر در آن محراب ابرو نیست ما را راه حرف از دعاگویان آن صبح بناگوشیم ما از نسیمی می شود بنیاد ما زیر و زبر بحر هستی را حباب خانه بر دوشیم ما رزق ما از شهد چون زنبور غیر از نیش نیست ورنه این میخانه را صهبای سرجوشیم ما از دل روشن رگ خواب جهان در دست ماست گر به ظاهر همچو چشم یار مدهوشیم ما نعل وارونی بود خمیازه آغوش ما ورنه همچون موج با دریا هم آغوشیم ما گر چه فانوس خیالیم این زمان صائب ز فکر چشم تا بر هم زنی، خواب فراموشیم ما صائب تبریزی