صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۲۷۲: از حیات بی وفا یاری طمع داریم ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از حیات بی وفا یاری طمع داریم ما در نشیب از سیل خودداری طمع داریم ما در گلستانی که خاک از باد سبقت می برد از گل و شبنم وفاداری طمع داریم ما خویش را دیوار نتواند ز بیهوشی گرفت در خراباتی که هشیاری طمع داریم ما رشته طول امل را دام مطلب کرده ایم از ره خوابیده بیداری طمع داریم ما صیقل از آیینه ما شد هلال منخسف هرزه از روشنگران یاری طمع داریم ما بر سر هر موی خود صد کوه آهن بسته ایم با چنین قیدی سبکباری طمع داریم ما در جهان بی نیازی کارها را مزد نیست از سفاهت مزد بیکاری طمع داریم ما نیست در آیینه پیشانی روشنگران آنچه از گردون زنگاری طمع داریم ما گوهر ما برنمی دارد عمارت همچو گنج از جهان گل چه معماری طمع داریم ما؟ ساده لوحی بین که از سوهان ناهموار چرخ صاف ناگردیده، همواری طمع داریم ما کعبه را از باددستی در فلاخن می نهد از خم زلفی که دلداری طمع داریم ما صحبت خاکستر و آیینه را تا دیده ایم روسفیدی از سیه کاری طمع داریم ما یوسف ما در لباس گرگ می آید به چشم صائب از اخوان چرا یاری طمع داریم ما؟ صائب تبریزی