صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۲۶۶: ناامیدی بردهد اشکی که می باریم ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ناامیدی بردهد اشکی که می باریم ما رزق قانون می شود تخمی که می کاریم ما هر که پا کج می گذارد ما دل خود می خوریم شیشه ناموس عالم در بغل داریم ما در شکار شوخ چشمان دست و پا گم می کنیم ورنه آهو را به دام خویش می آریم ما در کف عشقیم عاجز، ورنه در میدان رزم شیر مردان را به مژگان جبهه می خاریم ما نیست صائب قسمت کوتاه بینان هوس آنچه از چشم سیاهش در نظر داریم ما صائب تبریزی