صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۲۶۱: چون حباب از یکدلان باده نابیم ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون حباب از یکدلان باده نابیم ما از هواداران پا بر جای این آبیم ما بر دلی ننشیند از گفتار ما هرگز غبار ماهیان بی زبان عالم آبیم ما می شود روشن ز خاموشی چراغ عاشقان در هلاک خویش چون پروانه بی تابیم ما راحت دنیا حجاب دیده بیدار نیست بر بساط گل چو شبنم غنچه می خوابیم ما نارسایی های طالع مانع است از اتحاد ور نه با موی میان یار همتابیم ما فقر را از دیده بد پرده داری می کنیم گر به ظاهر در لباس صوف و سنجابیم ما کاروان ما سبکباران نمی داند مقام صفحه خاک است چون آیینه، سیمابیم ما نیست ممکن افتد از پرگار، سیر و دور ما در محیط آفرینش همچو گردابیم ما غافلیم از ترکتاز چرخ صائب از غرور پیش پای سیل بی زنهار در خوابیم ما صائب تبریزی