صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۲۵۴: گر نظربازی به بال خود کند طاوس ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر نظربازی به بال خود کند طاوس ما جوید از بهر رهایی روزنی محبوس ما غربت ما دردمندان، پله آزادگی است نیست جز دام و قفس جای دگر مأنوس ما پنجه با زور جنون کردن نه کار هر کس است سنگ می لرزد به خود از شیشه ناموس ما دست خود را چون صدف بر روی هم نگذاشتیم تا نشد گنجینه گوهر کف افسوس ما گر چه یار از حال ما هرگز نمی گیرد خبر خلوت آیینه خالی نیست از جاسوس ما تازه گردد در دل پرشور ما داغ کهن می شود روشن چراغ کشته در فانوس ما صائب تبریزی