صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۲۲۴: از خرابی چون نگه دارم دل دیوانه را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از خرابی چون نگه دارم دل دیوانه را؟ سیل یک مهمان ناخوانده است این ویرانه را؟ چاک سازند آسمان ها خیمه نیلوفری دست اگر بردارم از لب نعره مستانه را عشق اگر از حسن عالمسوز بردارد نقاب شمع چون پروانه گردد گرد سر پروانه را شد مکرر می پرستی، گردش چشمی کجاست؟ تا نهم بر طاق نسیان شیشه و پیمانه را فارغم از آشنایان تا به دست آورده ام دامن لفظ غریب و معنی بیگانه را تا نظر بر خالش افکندم گرفتارش شدم هست از صد دام گیرایی فزون این دانه را فارغند از عیش تلخ ما زمین و آسمان نیست باک از تلخی می شیشه و پیمانه را چون خسیسان بخت سبز از چرخ مینایی مجو از زمین دل برآر این سبزه بیگانه را حرف اهل درد را صائب به بی دردان مگوی پیش خواب آلودگان کوته کن این افسانه را صائب تبریزی