صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۸۳: تر نسازد گریه های ابر نیسانی مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تر نسازد گریه های ابر نیسانی مرا جوهر دیگر بود در گوهرافشانی مرا چون نباشم یک سر و گردن بلند از آفتاب؟ می کند زخم تو بر گردن گریبانی مرا گر نمی شد دانه خال تو خضر راه کفر سبحه می انداخت در دام مسلمانی مرا در قیامت هم نخواهم از عتابش شکوه کرد زین زبان بندی که کرد آن چین پیشانی مرا عشق تا دست نوازش بر سر دوشم کشید عمر چون کاکل به سر شد در پریشانی مرا از هوا گیرد خطر را کشتی من چون حباب هر نسیمی می تواند کرد طوفانی مرا ظاهرم گو جلوه گاه صورت دیبا مباش بس بود آیینه سان تشریف عریانی مرا صائب تبریزی