صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۷۴: کو می گرمی که در جوش آورد خون مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کو می گرمی که در جوش آورد خون مرا؟ چون شفق سازد فلک پرواز گلگون مرا از محک افزون شود قدر زر کامل عیار سرکشی از سنگ طفلان نیست مجنون مرا پخته شد از گوشه عزلت شراب نارسم خم برون آورد از خامی فلاطون مرا معنی نازک نباشد ایمن از عین الکمال نیل چشم زخم باشد لفظ، مضمون مرا بی گناهی می کشد از قاتل خود انتقام چون حنا پامال نتوان ساختن خون مرا سخت تر گردد گره هرگاه صائب تر شود نیست ممکن می گشاید جان محزون مرا صائب تبریزی