صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۳: پرده ظلمت نپوشد چشم حیران مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پرده ظلمت نپوشد چشم حیران مرا شمع کافوری است بیداری شبستان مرا بخیه انجم اگر بندد دهان صبح را می توان کردن رفو چاک گریبان مرا دیده شیران نیستان را دعای جوشن است نیست پروایی ز اشک گرم مژگان مرا دامن پاکان ندارد احتیاج شستشو اشک شبنم دیده شورست بستان مرا هر حبابی مهره گل گردد از گرد گناه بحر رحمت از کرم شوید چو دامان مرا از سیه روزی نیم غمگین که چون موج سراب شب کند شیرازه، اوراق پریشان مرا صائب از اندیشه سامان دل من فارغ است آن که سر داده است، خواهد داد سامان مرا صائب تبریزی