صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۶۲: چهره شد نیلوفری از سیلی اخوان مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چهره شد نیلوفری از سیلی اخوان مرا خوش گلی آخر شکفت از گلشن احزان مرا تیغ بر فرقم زنند و گوهر از دستم برند چون صدف شد دشمن جان گوهر رخشان مرا دل چو رو گرداند، بر گرداندن او مشکل است روی دل تا برنگردیده است، بر گردان مرا ذوق همچشمی ندارد شهرتم با آفتاب گرد عالم از چه دارد چرخ سرگردان مرا؟ هر که بر من پرده پوشد خویش را رسوا کند من نه آن شمعم که بتوان داشتن پنهان مرا نیستم پیراهن یوسف، چرا هر جا روم خون تهمت می چکد از گوشه دامان مرا؟ نیست صائب در خرابات مغان دریا دلی تا به یک ساغر کند شرمنده احسان مرا صائب تبریزی