صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۳۲: برگ عیش آماده از فقر و قناعت شد مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
برگ عیش آماده از فقر و قناعت شد مرا دست خود از هر چه شستم پاک، قسمت شد مرا خود حسابی شد دل آگاه را روز حساب دیده انصاف میزان قیامت شد مرا پیری از دنیای باطل کرد روی من به حق قامت خم گشته محراب عبادت شد مرا هر می تلخی که بردم در جوانی ها به کار وقت پیری مایه اشک ندامت شد مرا دانه ای جز خوردن دل نیست در هنگامه ها حیف از اوقاتی که صرف دام صحبت شد مرا آنچه در ایام پیری کم شد از نور بصر باعث افزونی نور بصیرت شد مرا منت ایزد را که در انجام عمر آمد به دست در جوانی گر ز کف دامان فرصت شد مرا دست هر کس را گرفتم صائب از افتادگان بر چراغ زندگی دست حمایت شد مرا صائب تبریزی