صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۱۴: نیست فرق از تن دل افسرده خودکام را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نیست فرق از تن دل افسرده خودکام را رنگ برگ خویش باشد میوه های خام را با تهی چشمان چه سازد نعمت روی زمین؟ خاک نتوانست کردن سیر چشم دام را هر که از روز سیاه نامداران غافل است می پذیرد چون عقیق از ساده لوحی نام را خواهش بی جا مرا محروم کرد از فیض عشق برنمی دارد کریم از سایلان ابرام را عارفان دل را سفید از نقش هستی کرده اند رنگ داغ عیب باشد جامه احرام را ناصح از بیهودگی آبروی خویش برد بوی خون آید ز افغان مرغ بی هنگام را شور بختی تلخکامان را به اصلاح آورد جز نمک درمان نباشد تلخی بادام را فکر صید خلق دارد زاهدان را گوشه گیر خاکساری پرده تزویر باشد دام را خو به مردم کرده را صائب جدایی مشکل است دامن صحراست زندان صیدهای رام را صائب تبریزی