صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۰۱: ریخت چون دندان، شود افزون غم نان خلق را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ریخت چون دندان، شود افزون غم نان خلق را سد راه شکوه روزی است دندان خلق را در جوانی گر چه فارغ از غم نان نیستند گردد از قد دوتا این غم دو چندان خلق را آنچنان کز آب تلخ افزون شود لب تشنگی دستگاه حرص افزاید ز سامان خلق را می رسد در خانه در بسته روزی چون اجل حرص دارد این چنین خاطر پریشان خلق را قسمت حق سد راه شکوه مردم نشد چون کند راضی کسی از خود به احسان خلق را؟ می ربایند از دهان مور صائب دانه را گر بود زیر نگین ملک سلیمان خلق را صائب تبریزی