صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۰: شد غرور حسن از خط بیش آن طناز را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شد غرور حسن از خط بیش آن طناز را بوی این ریحان گران تر کرد خواب ناز را انتظار صید دارد زاهدان را گوشه گیر نیست از سیری، ز دنیا چشم بستن باز را در هوای رستگاری نیست بال افشانیم می کنم از بال بیرون قوت پرواز را آنچنان کز برگ گل گردید رسوا بوی گل پرده بسیار من بی پرده کرد این راز را از هدف گرد خدنگ گر مرو ظاهر شود هست خاکستر ز دلها شعله آواز را نیست پروا عشق را از نخوت ارباب عقل مستی کبکان فزاید جرأت شهباز را کرد صائب عیبجویان را به کم حرفی خموش از خموشی شمع می بندد دهان گاز را صائب تبریزی