صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۵۷: کم نسازد جام می زنگ دل افگار را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کم نسازد جام می زنگ دل افگار را داس صیقل ندرود این سبزه زنگار را در میان دارد دل تنگ مرا سرگشتگی بر سر این نقطه جولان است این پرگار را دردسر خواهی کشیدن از هجوم بلبلان جلوه گاه گل مکن آن گوشه دستار را در دیار ما که کفر و دین ز یک سر رشته اند سبحه در آغوش گیرد رشته زنار را از نظر بازی به مژگان سخن پرداز او آنچنان گشتم که می فهمم زبان مار را! کار خامان می توان از پخته گویی ساختن گرمی آتش کند کوته، زبان خار را به که طفل اشک خود را رخصت بازی دهم چند دارم در گره این اختر سیار را بر حریفان چون گوارا نیست صائب طرز تو به که بفرستی به ایران نسخه اشعار را صائب تبریزی