صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۲: صوفیان بردند از ره چشم جادوی ترا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صوفیان بردند از ره چشم جادوی ترا در کمند وحدت آوردند آهوی ترا آستین افشانی بی جای این تردامنان کرد محتاج شراری شعله روی ترا تندباد بی اصول چرخ ارباب سماع خصم تمکین ساخت نخل قد دلجوی ترا زود باشد قرب این پشمینه پوشان، همچو خط در نظرها زشت سازد روی نیکوی ترا ترسم آخر ذکر خیر اختلاط این گروه بر زبان ها افکند لعل سخنگوی ترا شرط دلسوزی است جان من، که صائب گاه گاه بر فروزد از نصیحت آتش خوی ترا صائب تبریزی