صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۳۰: جنت در بسته سازد مهر خاموشی ترا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جنت در بسته سازد مهر خاموشی ترا چهره زرین می کند چون به، نمدپوشی ترا حلقه ذکر خدا گردد لب خاموش تو گر شود توفیق از مردم فراموشی ترا خانه داری، در گذار سیل لنگر کردن است می شود حصن سلامت، خانه بر دوشی ترا هوشمندی می برد بیرون ترا از آب و گل می نماید صورت دیوار، بیهوشی ترا گوش اگر داری درین بستانسرا هر غنچه ای می کند با صد زبان تلقین خاموشی ترا غافلی چون رشته کز سیمین بران روزگار رنج باریک است حاصل از هم آغوشی ترا خنده چون مینای می کم کن که چون خالی شدی می گذارد چرخ بر طاق فراموشی ترا آنچنان کز خار آتش را فزاید سرکشی بیش شد رعنایی نفس از خشن پوشی ترا هوشیاری زنگ غفلت می برد صائب ز دل دل سیه چون لاله می گردد ز می نوشی ترا صائب تبریزی