صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۸: من ملایم کردم از آه آسمان سخت را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من ملایم کردم از آه آسمان سخت را نرم از آتش می توان کردن کمان سخت را سختی ایام را مردن تلافی می کند عذرخواهی هست چون مغز استخوان سخت را گر نمی گردید پیدا، مصرفی چون بیستون ما چه می کردیم چون فرهاد، جان سخت را سختیی کان نیست ذاتی، زود زایل می شو می توان کردن به آبی نرم، نان سخت را نرمتر از مغز گردانید در کام هما زور بازوی قناعت، استخوان سخت را نیست حرف نرم را تأثیر در آهن دلان ناوک از فولاد می باید نشان سخت را قسمت منصور از دار فنا خمیازه بود من کشیدم گوش تا گوش این کمان سخت را ناله گرمی اگر صائب به فریادم رسد می کنم نرم آن دل نامهربان سخت را صائب تبریزی