صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۴: می توان در زلف او دیدن دل بی تاب را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می توان در زلف او دیدن دل بی تاب را پرده پوشی چون کند شب گوهر شب تاب را غیرت طاق دلاویز خم ابروی او همچو ناخن می خراشد سینه محراب را دیده حسرت عنان عمر نتواند گرفت هیچ دامی مانع از جولان نگردد آب را چون عنانداری کنم دل را، که چشم شوخ او شهپر پرواز می گردد دل بی تاب را در لباس عاریت چون ابر آرامش مجو برق زیر پوست باشد جامه سنجاب را خاکیان را بحر رحمت می کند روشنگری موجه دریاست صیقل، ظلمت سیلاب را صائب تبریزی