صامت بروجردی
غزلیات
شمارهٔ ۴۶: دمی که باده عشترت بتان به جام کنند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دمی که باده عشترت بتان به جام کنند به نزد دردکشان ترک ننک و نام کنند مدام خنده بدان می کشان زند ساغر که نان پخته خود را ز گریه خام کنند شود چو دست تظلم دراز باز بر او عبث به حشر شهیدان وی قیام کنند سبک تبسم زیر لب این بتان گه وصل حساب هجر دو صدساله را تمام کنند مخوان بسوی بهشتم که رهروان رهش بهشت را به خود اول قدم حرام کنند ز راحتی که به دام تو هست می ترسم که مرغ های دگر آرزوی دام کنند ز وصل حور فراموش کنند اهل جهان به خاک کوی تو روزی اگر که شام کنند ز خال و زلف اگر دام و دانه نبود چگونه مرغ چو (صامت) به خویش رام کنند صامت بروجردی