رباعی شماره ۱ تا شماره 10

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

باز آ باز آ، چو روح در تن باز آ
چون جان به بدن، چو گل بگلشن باز آ

گفتی که چسان تو زنده ای دور از من
دور از تو فتاده ام به مردن باز آ

در دین حق ار نبوده ای مادر زا
این چشم ببند و چشم دیگر بگشا

بشناخت تو را هر آنکه دور از من دید
چون قبله که پیدا شود از قبله نما

شوخی که تمام پای بستم او را
بی منت جام و باده مستم او را

گفتا مپرستید بغیر از من کس
جز او نه کسی تا که پرستم او را

از بس در سر هوای آن دوست مرا
روی دل از آنجهت بهر سوست مرا

چون دوست نمی کند ز دشمن فرقم
دشمن که نکرد فرق از دوست مرا

ای عشق بحسن دیده در ساز مرا
عیبم همه سر بسر، هنر ساز مرا

دل گیرم از آب زندگانی، دلگیر
لب تشنه بخوناب جگر ساز مرا

رفتم بر آن نگار سیمین غبغب
گفتم بسفر می روم ای مه امشب

روئی چو قمر،زلف چو عقرب بنمود
یعنی که مرو هست قمر در عقرب

هر گز دل خو نگشته ام از غم نگرفت
راه و روش مردم عالم نگرفت

کس یار نشد به ما که اغیار نگشت
کس مار نشد که او ز مارم نگرفت

ای گشته تو را صفات، مانع از ذات
از ذات فرو نمان به امید صفات

چندم پرسی کز چه جهت روزی توست
با آنکه خداست رازق از کل جهات

آهم ز فراز آسمٰانها بگذشت
اشکم ز محیط هفت دریا بگذشت

گفتی که به کار سازیت برخیزم
بنشین بنشین که کار از اینها بگذشت

سر کردهٔ اهل دانش و دید اینست
شایسته تخت و تاج جمشید این است

خورشید هزار طعنه دارد با بدر
بدری که زند طعنه بخورشید این است

رضی‌الدین آرتیمانی