عبدالقادر گیلانی
غزلیات
شمارهٔ ۴۷ - پهلوی دل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تیر او پیوسته میخواهم که آید سوی دل لیک میترسم، شود پیوسته در پهلوی دل دل ز من گم گشت اکنون روزگاری شد که غم گرد کویش دربدر گردد به جست و جوی دل گل رخان را باید از غنچه وفا آموختن کو به بلبل تا دم آخر نماید روی دل گر سگ کویش کند دیوانگی نبود عجب چون دل من همدمش بود و گرفته خوی دل آتش از غیرت زنم خلوت سرای سینه را گربود آنجا به جز درد تو هم زانوی دل ای پری رویان دل محیی بدست آرید باز ورنه تا محشر نخواهد کرد ،گفت و گوی دل عبدالقادر گیلانی