شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۲۴: جان سرمست خراباتی فدای میکده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جنت المأوای ما خلوتسرای میکده جان سرمست خراباتی فدای میکده در هوای میکده بر باد خواهم داد دل هر که را جانی است باشد در هوای میکده همدم میر خراباتیم و با رندان حریف پادشاه عالمیم اما گدای میکده عاشق و مستم برو ای عاقل خلوت نشین صومعه هرگز ندارم من به جای میکده صاف درمان است ما را دُرد درد عشق او هر کرا دردیست باشد در هوای میکده در سر بازار سودا مایه و سود دکان هرچه حاصل کرده ام دادم برای میکده نالهٔ دلسوز سید مطرب عشاق ماست می نوازد ساز جانها از نوای میکده شاه نعمت الله