شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۱۲: چنین نقش و خیالی خود که دیده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خیالش نقش می بندم به دیده چنین نقش و خیالی خود که دیده به نور اوست روشن دیدهٔ من نظر فرما که بینی نور دیده الفبا خواندم و کردم فراموش خطی بر عالم و آدم کشیده گذشته از وجود و از عدم هم نمانده سیئات و هم حمیده خراباتست و ما مست و خرابیم ز مخموران عالم وارهیده بیا با ما درین دریا و بنشین که دریائیست نیکو آرمیده نگر در آفتاب نعمت الله که در هر ذره ای روشن بدیده شاه نعمت الله