شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۰۱: رهاکن گوشهٔ خلوت بیا در کنج میخانه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
درآ در مجلس رندان ببین این ذوق مستانه رهاکن گوشهٔ خلوت بیا در کنج میخانه طلب کن عشق سرمستی که او ساقی یارانست چه میجوئی ز عقل آخر که حیرانست و دیوانه خیال عقل و عشق او هوای ذره و خورشید کمال علم و وصل او حدیث شمع و پروانه مرید پیر خمّارم خم میخانه می نوشم به نزد من چو من رندی چه باشد جام پیمانه دوای دردمندان را ز گنج کنج دل می جو که درد عشق او گنجست و دل کنجیست ویرانه در میخانه را بگشا صلا دادیم رندان را خراباتست و مطرب عشق و ساقی مست و جانانه بیا ای ساقی رندان که دور نعمت الله است حریفانند می گردان زهی بزم ملوکانه شاه نعمت الله