جامی هروی
سلسله الذهب
بخش ۷ - در مذمت شعرای روزگار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در مذمت شعرای روزگار «شعر در نفس خویشتن بد نیست» پیش اهل دل این سخن رد نیست «نالهٔ من ز خست شرکاست» تن چو نال ام ز شر ایشان کاست پیش از این فاضلان شعر شعار کسب کردی فضایل بسیار مستمر بر مکارم اخلاق مشتهر در مجامع آفاق همه را دل ز همت عالی از قناعت پر، از طمع خالی وه کز ایشان بجز فسانه نماند جز سخن هیچ در میانه نماند لفظ شاعر اگر چه مختصرست جامع صد هزار شین و شرست نیست یک خلق و سیرت مذموم که نگردد ازین لقب مفهوم شاعری گرچه دلپذیرم نیست طرفه حالی کز آن گزیرم نیست می کنم عیب شعر و، می گویم! می زنم طعن مشک و، می بویم! طعنه بر شعر، هم به شعر زنم قیمت و قدر آن ، بدو شکنم چکنم؟ در سرشت من اینست! وز ازل سرنوشت من اینست! جامی هروی