شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۲۸: مرو گر باده می نوشی ره میخانه ای را جو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا گر عشق می ورزی ز ما جانانه ای را جو مرو گر باده می نوشی ره میخانه ای را جو به کنجی گر کنی رغبت در آ در گوشهٔ دیده به گنجی گر بود میلت دل ویرانه ای را جو شعاع مهر نور او ببین در ذرهٔ روشن ضیاء شمع او خواهی دل پروانه ای را جو خبر از ما اگر پرسی ز حال دردمندی پرس وگر وقت خوشی خواهی برو دیوانه ای را جو بیان حال ما خواهی دمی با جام همدم شو حریف آشنا جوئی ز خود بیگانه ای را جو در آ در بحر ما جانا اگر از ما خبر داری درین دریای بی پایان ز ما دُردانه ای را جو خراباتست و ما سرمست اگر سودای ما داری چو سید عاشق رندی خوشی مستانه ای را جو شاه نعمت الله