شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۲۷: هر چه می جوئی چو ما از خود بجو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
درد اگر داری دوا از خود بجو هر چه می جوئی چو ما از خود بجو تشنه گردی سو به سو جویای آب غرق آبی آب را از خود بجو رو فنا شو تا بقا یابی ز خود چون شدی فانی بقا از خود بجو از خودی تا چند گوئی با خودآ خود رها کن رو خدا از خود بجو گنج در کنج دل ویران ماست گنج اگرخواهی در آ از خود بجو صورت و معنی و جام و می توئی حاصل هر دو سرا از خود بجو نعمت اللهی و نامت زید و بکر نعمت الله را بیا از خود بجو شاه نعمت الله