شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۵۵: خلق را مظهر خدا می بین
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باده می نوش و جام را می بین خلق را مظهر خدا می بین قدمی نه به خلوت درویش پادشه همدم گدا می بین ای که گوئی کجا توانم دید دیده بگشا و هر کجا می بین نور چشمست و در نظر پیداست نظری کن به چشم ما می بین نالهٔ زار مبتلا بشنو حال مسکین مبتلا می بین دُرد دردش مدام می نوشم همدم ما شو و دوا می بین نعمت الله را به دست آور سید و بنده را بیا می بین شاه نعمت الله