شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۲۹: جانت مده به باد هوا در هوای نان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای نفس شوخ چشم مرو در قفای نان جانت مده به باد هوا در هوای نان بگشاده ای چو کاسه دهان در خیال آش مانند سفره حلقه به گوشی برای نان بهر دو نان مرو بر ِ دونان و شرم دار حیف است کآبروی فروشی بهای نان آدم برای دانهٔ گندم بهشت هشت تو بازخر به نان جو ای مبتلای نان هر هشت خلد و شش جهت و پنج حس تو را گردد مطیع اگر بدهی یک دو تای نان دل را شراب ده که همین است دوای دل نان پیش سگ بمان که همان است سزای نان از خوان نعمت اللّه اگر خورده ای طعام چه قدر آش نزد تو باشد چه جای نان شاه نعمت الله