شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۶: سلطان سراپردهٔ میخانهٔ جانیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما ساقی سرمست خرابات جهانیم سلطان سراپردهٔ میخانهٔ جانیم ما آب حیاتیم که از جوی وجودیم ما گوهر روحیم که در جسم روانیم جامیم و شرابیم به معنی و به صورت گنجیم و طلسمیم و هویدا و نهانیم این حرفه که معشوق خود و عاشق خویشیم هر چیز که ما طالب آنیم همانیم گرچه نگرانند به ما خلق جهانی در آینهٔ خویش به خود ما نگرانیم بی زهد توانیم که عمری به سر آریم بی جام می عشق زمانی نتوانیم آوازه درافتاد که ما مست خرابیم والله به سر سید عالم که چنانیم شاه نعمت الله