شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۳: ساقی سراپردهٔ میخانهٔ جانیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما مرشد عشاق خرابات جهانیم ساقی سراپردهٔ میخانهٔ جانیم تو از همدانی ولیکن همه دان نه از ما شنو ای دوست که سر همه دانیم تو عالم یک حرفی ما عالم عالم تو میر صدی باشی و ما شاه جهانیم هر کس به جمال و رخ خوبی نگرانند در آینهٔ خویش به خود ما نگرانیم از ما به همه عمر یکی مور نرنجید تا بود بر این بوده و تا هست برآنیم هر یار که بینیم که او قابل عشقست حسنی بنمائیم و دلش را بستانیم رندان سراپردهٔ ما عاشق و مستند ما سید رندان سراپرده از آنیم شاه نعمت الله