شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۰۵: ساقی بزم باده نوشانم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مطرب خوش نوای رندانم ساقی بزم باده نوشانم سخن عاشقان اگر خواهی بشنو از من که خوش همی خوانم جام بر دست و مست و لایعقل گرد رندان مدام گردانم بزم عشق است مجلس دائم روز و شب عاشق حریفانم ساغر دُرد درد می نوشم به از این خود دوا نمی دانم صورتم موج و معنیم بحر است ظاهراً این و باطناً آنم می کشم خوان پادشاهانه نعمت الله رسید مهمانم شاه نعمت الله